Terugblik… Terug naar het nieuwsoverzicht “Ik heb een rijk leven” We hebben Gert-Jan de Vos gevolgd, in zijn voorbereiding op de beklimming van de Mont Ventoux op 6 september 2019. Met zijn team Bergstrijders heeft hij zich op deze manier ingezet voor “Groot verzet tegen kanker”. Gert-Jan was vastbesloten de top te halen, ondanks zijn ziekte (Non Hodgkin). Het werd een gedenkwaardige dag. Hij maakte het voor hem onmogelijke, mogelijk. Het was een slijtageslag. Voor een terugblik op die dag: https://bit.ly/368ySFR. Nu aan het eind van 2019 kijken we met Gert Jan nog eens terug op die dag en op de toekomst. Hoe is het nu met je Gert-Jan? Goed en niet goed. Eerst het slechte nieuws: de kanker is weer actief. Ergens in oktober kreeg ik nieuwe klachten. Je weet dat zo’n moment komt, maar ik kon het slecht accepteren. Een afspraak met m’n artsen wilde ik het liefst uitstellen, maar ik had natuurkijk geen keus. Onderzoeken, uitslagen, gesprekken. Ik wil er niet teveel over kwijt, maar het zijn intensieve weken geweest. De medicatie is aangepast en ik blijf natuurlijk onder controle. Het goede nieuws? Ik sport weer. Na de Mont Ventoux was ik gesloopt. Ik heb mijn lichaam echt gepijnigd. Het heeft weken geduurd voor ik weer wat hersteld was, voordat ik weer meer kon dan de normale dagelijkse dingen. Ik train nu weer onder begeleiding van Tessa Eisen, fysiotherapeut oncologie, bij Move2be. Heel rustig aan. Ik merk dat ik harder moet werken om weer op niveau te komen.” Hoe kijk je nu terug op de Mont Ventoux? Ik had mezelf een doel gesteld en ik heb het gehaald. Het was een slijtageslag, maar ik had het niet willen missen. Ik weet dat dit gek klinkt, waarom zou je zo over je grens heengaan, terwijl dat niet hoeft? Ik heb doelen nodig, dat heb ik al vaker gezegd. Een derde van de pijn die ik constant heb komt door de inspanningen die ik doe. Zou ik rustig de hele dag op de bank gaan zitten en wat in huis rommelen, dan zou dat een stuk prettiger zijn. Dan zou ik minder pijn hebben. Maar ik doe het niet. Zonder een doel, zonder druk, functioneer ik niet goed. Dus doe ik wat ik kan, klussen in huis, meubels maken, motorrijden, fietsen, wandelen. En nu? Op de Mont Ventoux ben ik door mijn grenzen heen gegaan. De kanker is actiever geworden. Herstellen en inspannen gaan moeizamer. En toch heb ik plannen. Ik ben door de stichting Duchenne Heroes gevraagd om in 2021 de Kilimanjaro te beklimmen, op de fiets. Dat wordt mijn doel. Maar eerst wil ik in mei de “Urban Trial Amsterdam” rennen. Met Tessa bespreek ik de (on)mogelijkheden.” Een rijk leven… Ik heb een rijk leven met mooie mensen om me heen. Ik heb de halve wereld over gezworven. Ik praat misschien makkelijk, maar van binnen is het moeilijk en zwaar. Ik ben iemand die liever doorgaat tot ie er dood bij neervalt dan omvalt achter de geraniums. Ik heb geen bucketlist. Nou ja, één ding zou ik nog graag willen doen: op de motor naar Sint Petersburg, alleen. I k zie wel hoe het loopt. Elke dag is er één en die pak ik.
